Η Ζάκυνθος, όπως και όλα τα Επτάνησα, είχε την τύχη, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, να έχει ως κατακτητές, όχι τους Τούρκους αλλά διάφορους Ευρωπαίους και ιδιαιτέρως, τους Βενετσιάνους. Αυτοί οι τελευταίοι, έφεραν μαζί τους πολλά στοιχεία από τον πολιτισμό τους τα οποία άρεσαν στους Επτανήσιους και χωρίς δυσκολία, τα ενέταξαν στα δικά τους ήθη και έθιμα. Χώρια του ότι, πολλοί Ιταλοί παντρεύτηκαν Επτανήσιους και έμειναν στα νησιά. Τρανταχτό παράδειγμα ο εθνικός μας ποιητής ο Διονύσιος Σολομός. Επηρεασμένοι από την μακρόχρονη παρουσία των Βενετσιάνων στο νησί τους οι Ζακυνθινοί, έχουν αναβιώσει κάποια δρώμενα από την εποχή, τόσο γιατί τα είχαν δεχτεί πρόσχαρα όταν πρωτοδημιουργήθηκαν, όσο και για να θυμούνται «τον παλιό καλό καιρό». Έτσι, έχουν μείνει σήμερα δύο δρώμενα, που κάνουν το νησί να ξεχωρίζει από την υπόλοιπη Ελλάδα, τονίζοντας την ιδιαιτερότητά της. Είναι η Γκιόστρα και ο Βενετσιάνικος Γάμος. Με μεγάλη χαρά τα παρουσιάζουν κάθε χρόνο οι Ζακυνθινοί. Διάφορα σημεία της πόλης καθώς και πολλοί ντόπιοι, ντύνονται και στολίζονται σαν να ‘ταν τότε, τον καιρό των Ενετών, δίνοντας σου την εντύπωση, ότι ζεις τον δέκατο έκτο αιώνα