Σε μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας της οικονομικής κρίσης, της αναζωπύρωσης του φασισμού και της εξάπλωσης της πανδημίας, μια ομάδα δεκαοκτάχρονων μαθητών καταδιώκουν μετανάστες, ομοφυλόφιλους, όλους όσους απλώς είναι διαφορετικοί. Ένας συμμαθητής τους που δεν κρύβει την αντιπάθειά του για τη δράση τους, γρήγορα θα γίνει στόχος τους.

Enetpress, Ν. Φ. Μικελίδης

Μια συναρπαστική ελληνική ταινία με θέμα το φασισμό. Με μια σκηνοθεσία που για κύριο στόχο της έχει την τοποθέτηση των προσώπων στο κοινωνικό τους περιβάλλον, με τη φωτογραφία του Γιώργου Βαλσαμή να φωτίζει με τον αναγκαίο ρεαλισμό τόσο τις λεπτομέρειες στις εκφράσεις και τη συμπεριφοράς των προσώπων όσο και των φυσικών χώρων όπου εκτυλίσσεται η ιστορία και με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς που ερμηνεύουν με δύναμη και αληθοφάνεια τους ρόλους τους, ο Δούβλης έφτιαξε μια ταινία που δίνει μια ζωντανή, αληθινή, πικρή δυστυχώς εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας της Ελλάδας.

Γιάννης Ζουμπουλάκης, Το Βήμα                                                                                                                            Σημαντική ταινία της οποίας το σοβαρό, καίριο θέμα, αποδίδεται με στακάτο τρόπο και στιβαρή σκηνοθετική άποψη.

Δημήτρης Δανίκας, Πρώτο Θέμα                                                                                                                                   Επίκαιρο λόγω μπούλινγκ και βίας στα σχολεία, με ρεαλιστική οπτική και καλές ερμηνείες-Αξίζει.

Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα                                                                                                                                  Προσπαθεί να ελιχθεί ανάμεσα στις αντιφάσεις της εποχής και των χαρακτήρων, διατηρεί μια πολιτικά τολμηρή ματιά που ενσωματώνεται δεξιοτεχνικά στο σενάριο, όπως και η ιδέα της πανδημίας, και κερδίζει το στοίχημα χάρη στη φρεσκάδα των νεαρών πρωταγωνιστών του – εδώ το κάστινγκ είναι πράγματι η μισή σκηνοθεσία.

Αιμίλιος Χαρμπής, Καθημερινή                                                                                                                                                   Ο Δούβλης πιάνει πολύ εύστοχα σοβαρά ζητήματα, όπως η αναγέννηση του φασισμού στην Ελλάδα της καινούργιας –ή απλά αέναα συνεχιζόμενης– οικονομικής κρίσης, η οποία συντρίβει όνειρα, διαλύει οικογένειες και θρέφει τα πιο σκοτεινά ανθρώπινα ένστικτα.

Άκης Καπράνος, naftemporiki.gr                                                                                                                   Ένα σημαντικό επίτευγμα που έρχεται να προσθέσει στο Ελληνικό Σινεμά ένα ρεαλιστικό πορτραίτο της χώρας σήμερα. Ένα φιλμ που αξίζει να ειδωθεί από ένα μεγάλο κοινό, έξω από το στενό «σινεφιλικό» πυρήνα δηλαδή.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης, AthensVoice/Documento                                                                                                          Η ταινία αφήνει τον εύκολο δρόμο της απλής ταινίας-καταγγελίας για να υπαινιχτεί έναν ευρύτερο προβληματισμό που συνδέει την πανδημία με την αναζωπύρωση του φασισμού και το bullying στα σχολεία με τη ρατσιστική βία. Τρομερές ερμηνείες από τους νεαρούς πρωταγωνιστές σε μια ταινία που σφύζει από ζωντάνια και πάθος, ενώ το ανοιχτό φινάλε προσφέρεται υπαινίσσεται πολλά.

Flix, Πόλυ Λυκούργου                                                                                                                                                       Είτε ο φακός εγκλωβίζεται στα εφηβικά υπνοδωμάτια, είτε σε στριμώχνει στα επικίνδυνα σοκάκια, είτε αναπνέει ελεύθερα στις ερωτευμένες καλοκαιρινές βόλτες με ένα σκούτερ, καταφέρνει μία ατμόσφαιρα πυκνή, σαγηνευτική. Αξιόλογο και το κάστινγκ των ηθοποιών που σε πείθουν για τα νιάτα και την απελπισία τους, την οργή και το τραύμα τους.

Λήδα Γαλανου, Εφημερίδα των Συντακτών                                                                                                            Δεύτερη ταινία μυθοπλασίας για τον, σταθερά, ντοκιμαντερίστα Βασίλη Δούβλη, το «18» είναι ένα φιλμ που δεν χορταίνεις να κοιτάζεις. 

Ιάσονας  Τριανταφυλλίδης, Youfly.com                                                                                                                         Στην κατηγορία ταινίες για τη νεολαία σήμερα, για τη βία στα σχολεία, για τον ρατσισμό που φυτρώνει τόσο νωρίς σε ευαίσθητες ψυχές, για τα επαγγελματικά ή τα οικονομικά ή τα οικογενειακά προβλήματα που μπορούν να σπρώξουν κάποιον στο κακό – αλλά που καταγράφονται, αλλά δεν χρησιμοποιούνται σαν συχωροχάρτι στην ταινία, αυτή εδώ είναι μια ξεχωριστή ταινία, καταγράφει, αλλά δεν ηρωοποιεί, ούτε δίνει εύκολες λύσεις και επιτέλους ο ελληνικός κινηματογράφος χρειάζεται τέτοιες ταινίες που οι δημιουργοί τους περπατάνε στο δρόμο ο ή στο πεζοδρόμιο και με καθαρά μάτια βλέπουν τι γίνεται γύρω τους.

Εποχή, Στράτος Κερσανίδης                                                                                                                                    Εξαιρετική ταινία, καλοσκηνοθετημένη, με κάμερα που τρέχει ακατάπαυστα, δεμένο σενάριο και πολύ καλές ερμηνείες.(…) Θεωρώ πως το «18» είναι μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων, η οποία εκτός από καλλιτεχνική αξία έχει και σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό. Σε εποχές τέτοιες δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στα όσα συμβαίνουν και να σφυρίζουμε κλέφτικα!

Ευάννα Βενάρδου, huffingtonpost.gr                                                                                                                Σκηνοθετημένη με σφρίγος και ακρίβεια στην απόδοση της νεανικής ψυχής, η ταινία του Βασίλη Δούβλη ενσωματώνει έξυπνα τα σόσιαλ μίντια στην εξέλιξη της πλοκής αλλά και την πανδημία, όπως στη σκηνή με τις (ιατρικές) μάσκες που λειτουργούν ως κουκούλες συμμοριών. Είναι μια ταινία-κραυγή, μια χρειαζούμενη ταινία που πρέπει να δουν μικροί-μεγάλοι μέσα και έξω από τα σχολεία.

Μαρία Κεφαλά,20/20

Πάμε για κυνήγι»; - Το βίαια ρεαλιστικό «18» είναι η ψυχή (μας) που χάνεται

Ο σκηνοθέτης βάζει το πλαίσιο ενός ατελείωτα επαναλαμβανόμενου μοτίβου, στο Πέραμα και με υλικά μια υπέροχη κινηματογράφηση και πρωταγωνιστές μη επαγγελματίες ηθοποιούς μας τρίβει την πραγματικότητα -όλων μας- στα μούτρα.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος                                                                                                                               Τολμηρό, ειλικρινές, με ερμηνείες που δύσκολα βλέπουμε στον ελληνικό κινηματογράφο, το «18» παίρνει τον τίτλο του βαθμό στον έλεγχο προόδου, με άριστα το 20!

Παυλίνα Αγαλιανού, Ριζοσπάστης                                                                                               Επίκαιρο, ουσιαστικό, χωρίς τίποτα περιττό, ούτε στην αφήγηση ούτε στη σκηνοθεσία, με ντοκιμαντερίστικη υφή,       μια κάμερα που κινείται συνεχώς, είναι μια ιστορία φτιαγμένη από τη ματιά των 18χρονων παιδιών. Των δικών μας παιδιών. Να πάτε μαζί τους, αξίζει τον κόπο.

Στέφανος Κ. Αρταβάνης, depart.gr                                                                                                                                     Το 18 είναι η ταινία που πρέπει να παίζεται σε όλα τα σχολεία, τις καταλήψεις και κάθε χώρο ελεύθερης κοινωνικής σκέψης. Όχι απλά η μόνη ελληνική μεγάλου μήκους που είδα φέτος αλλά και μια απ’ τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Action24Press                                                                                                                                                            Εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς, σφιχτή, γρήγορη και διεισδυτική η σκηνοθετική ματιά, που φτάνει βαθιά ανατέμνοντας το κοινωνικό φαινόμενο, χωρίς όμως να χάνει το κέφι, τον ρομαντισμό και το όνειρο της νιότης.

 Ιφιγένεια Καλαντζή, edromos.gr                                                                                                                           Επιλέγοντας ένα δυναμικό κοινωνικό ρεαλισμό μοντέρνας κοπής, ο σκηνοθέτης δημιουργεί ανάγλυφα το πορτρέτο του εκκολαπτόμενου νεοναζί, που τον εντάσσει χωροταξικά σε μια λαϊκή γειτονιά, αλλά και στην πανδημική πραγματικότητα, αναδεικνύοντας την επίδραση κοινωνικού περιβάλλοντος και σόσιαλ μίντια, τόσο από την πλευρά των θυμάτων, όσο και των θυτών.